Wala na sana akong pakialam kung hindi na nagsalita ang mga bida. Kahit nga nagsayaw nalang sila at magtitigan, kaya ko na sanang malaman ang pinatunguhan ng istorya base doon. Pero ang panghuling sayaw ay walang naiparamdam sa akin. Kahit ang pagtitinginan nila Dennis at Marlon doon, walang naidulot. Walang naipakitang pagkapoot, pagkasabik, pag-aalala o kung ano pa man. Mas may tensyon pa noong nagsayaw sila sa kotilyon. O dahil siguro nagsasalita sila doon. Ewan ko ba kung bakit pilit gustong kapusin ang mga dayalogo dito. Kung gustong kapusin ang salita, sana isipin na gawing makapangyarihan ang galaw ng mga artista!
Ang huling eksena ay si Marlon na lumuha. Lumuha ba siya dahil hanggang pagkakaibigan lang ang gusto niya kay Dennis? Dahil naramdaman niyang mahal na rin niya si Dennis? Dahil ba natutuwa siya na nakaganap siya sa isang epiko? Dahil ba ramdam niya ang analohiya ng kutsilyo, kaymito at dagta? O dahil saksakan ng panget ang ending? Siguro, kung ipinakita ang eksena na ginawa kong pula sa unang talata, hindi ako umalis ng Glorietta Cinema 4 na nanungayaw at nanghinayang sa dalawang daang piso binayad ko para mapanood ito.
Ang Sayaw Ng Dalawang Kaliwang P
Download Zip: https://jinyurl.com/2vBlAs
2ff7e9595c
Comments